Bu sahanın başına gelen, bir pişmiş tavuğun başına gelmedi.
Kahta Stadı’nın hikayesi tam bir film gibi.

1960’lı yıllardan bahsediyorum. O zamanlar Kahta Stadı’nın yeri, Kahtalı bir ailenindi Aile, “çocuklar top oynasın” diye gönlünden koparıp gençlere vermişti. Ne tribün vardı ne oturacak taş vardı. Etraf dümdüz, toprak saha idi o alanda festivaller, etkinlikler ve maçlar yapılırdı.

Yıllar sonra zamanla etrafına duvarlar örüldü Ardından spor bakanlığın eline geçince biraz bakım yapıldı ve demirden 200 kişilik bir tribün yapıldı.

1960’lardan 2008’e kadar futbolcular toprak sahada ter döktü, top koşturdu.

2008’den sonra saha suni çim yapıldı ve ardından 750 kişilik betondan bir tribün yapıldı.

Ama gelin görün ki kocaman stada 750 kişilik tribün biraz komik durdu. Zaten o gün bugündür herkesin bunu konuştu “Bu tribün yetmez”diye

Bugün de o tribün artık ihtiyacalara cevap veremiyor. Kahta büyüdü takım büyüdü, taraftar çoğaldı ama tribün hala 750 kişilik

Halbuki stadın yeri güzel, ulaşımı rahat. Tek sıkıntı tribün meselesi.

Ben diyorum ki, Tribün kapasitesi 3 bine çıkarılabilir. Yer de müsait, imkan da var yeter ki bir el değsin.

Tribünümüz yok ama stadımız var.
Yarın Kahta 02 Spor, Süper Lig ekibi Kasımpaşa’yı ağırlayacak.
Biz bu maçı ayakta alkışlayacağız.
Kasımpaşa’nın “paşalığı” İstanbul’da geçerlidir belki ama Kahta’da kralların sözü geçer.

Hasan Kaya: Köşe Yazısı