Bu yazıyı yazmak benim için bir görev, bir sorumluluk. Bu memleketin emeğini, alın terini, tarihini kimsenin göz göre göre silmesine gönlüm razı gelmiyor.

1993 yılını hatırlayanlar bilir. O zamanın Kaymakamı Selami Uzun, Belediye Başkanı Ahmet Turanlı ve Turizm İlçe Müdürü Mahmut Arslan bir araya geldi, kafa kafaya verdi ve Doğu ile Güneydoğu’nun ilk uluslararası festivali Kahta’da başlatıldı.

Uluslararası Kahta Kommagene Festivali.

Her yıl 25-26-27 Haziran’da düzenlenirdi. Türkiye’nin dört bir yanendan sanatçılar gelir sahne alırdı bilim insanları konferans verirdi Kahta’ya akın akın yerli ve yabancı turist gelirdi. Yeni yeni oteller yapılımaya başladı ve olan Oteller, pansiyonlar dolup taşardı, esnafın yüzü gülerdi.

Ama ne oldu.?
Ayak oyunları başladı.

Birileri devreye girdi işin suyunu çıkardı. Festival yavaş yavaş Adıyaman’a kaydırıldı. 2005 yıllarında sessiz sedasız ortadan kaldırıldı.

Kahta’nın alın teriyle büyüyen bir değer, başka ellere teslim edildi.

Aradan yıllar geçti 2022 yılında yine bir kıpırdanma oldu Bu kez de dönemin Kaymakamı Selami Korkutata öncülüğünde Kommagene Bienali adıyla yeni bir nefes verildi. 2023’e kadar devam etti.
Tam yeniden umutlanmıştık ki...

O da Adıyaman’a gitti.

Yani yine aynı hikaye. Kahta’da başlayıp Adıyaman’da biten bir başka festival daha.

Sahi bu memleketin hakını savunmak bu kadar mı zor.? Başladığı yerde bitmeyen Kahta’da doğup başka yerde son bulan festivaller bize ne anlatıyor.?

Hasan Kaya: Köşe Yazısı