Dün akşam Kahta'da henüz 19 yaşında bir genç hayatına son verdi.
Bu bizim gibi bir toplumda, bir insanın geleceğine dair umutlarını kaybetmesi ve nihayetinde intihar kararı alması derin bir acı ve korku uyandırıyor.
Bu noktada yetkililerin, sivil toplum kuruluşlarının ve ailelerin dha fazla sorumluluk alması gerektiği açıktır.
Gençlermize yönelik psikolojik destek sistemlerinin güçlendirilmesi, okullarda ruh sağlığı eğitiminin artırılması ve toplumsal farkındalık yaratılması büyük önem taşıyor.
Birçok genç yaşadığı sıkıntıları, korkuları ve kaygıları dışa vurmakta zorlanıyor.
Toplumda zayıf olmak, duygusal çöküş yaşamak hala bir "güçsüzlük" olarak algılanıyor. Halbuki, her insanın zorlandığı bir dönem olabilir ve bu normaldır.
Kahta’daki bu acı olay, sadece o gencin hayatını kaybetmesiyle kalmadı.
Çünkü her bir genç, geleceği inşa edecek bir potansiyeldir ve bu potansiyeli yok etmek, sadece o bireyi değil, tüm toplumu kaybetmek demektir.
Gençlerimize ne oluyor? Belki de onlra yeterince kulak vermediğimiz için olabilir mi.?